ตัวการสำคัญที่ทำให้เราไม่ตรัสรู้คือปิฎกของมาร
เมื่อการรบของเราละเอียดยิ่งขึ้นไปแล้ว ทำให้เราทราบว่า เหตุใดเราจึงตรัสรู้ได้แค่ ๘๔,๐๐๐ ธรรมขันธ์เท่านั้น จะตรัสรู้ไปมากว่านั้นไม่ได้หรือ
และเป็นเพราะเหตุใด ธรรมกายพระอรหัตต์ของเราจึงมีขนาดหน้าตักเพียง ๒๐ วา ถ้าจะให้โตกว่านั้นจะทำได้เพียงใด การที่ธรรมกายของเราเล็กจึงแพ้เปรียบมารเขามาก เรื่องนี้จะแจ้งแก่เรา ก็ต่อเมื่อรบในเหตุปิฎกให้เพียงพอสักระยะหนึ่งก่อน ความรู้เรื่องนี้จึงจะแจ้งแก่เราบ้าง
การที่เราตรัสรู้ได้เพียง ๘๔,๐๐๐ ธรรมขันธ์นั้น มารเขายิ้มด้วยความพอใจ เพราะการตรัสรู้ได้เพียงแค่นั้น ยังอยู่ในปกครองของมาร เขาจะทำอย่างไรแก่เราเมื่อไรก็ได้ เราพ้นจากการเวียน ว่าย ตาย เกิด ก็จริง แต่เราอยู่ในปกครองของเขา เป็นเรื่องที่หนักใจของเรามาก วิชาธรรมกายนี้ ยิ่งเรียนยิ่งแตกฉาน ก่อนนี้ผู้เขียนไม่รู้เรื่องอะไร เดินวิชาไปตามเรื่อง เห็นนิพพานโชติช่วงก็เกิดความพอใจ แต่พอไปรู้เรื่องอะไรเข้าเท่านั้น เกิดความหนักใจทันที มารทำแก่เราปานนั้นหรือ
มารเขาเอาปิฎกของเขามาซ้อนไว้ในปิฎกของเรา จนทางฝ่ายเราตรัสรู้ไม่ได้ มีผลกระทบมาถึงพวกเราซึ่งเป็นชาวโลก ต้องกระทำบาปตามเครื่องบังคับของเขา แม้เราเข้าถึงธรรมก็ไม่อาจตรัสรู้อะไรได้มาก รู้เห็นอะไรได้มากไม่ได้ ประเดี๋ยวจะไปเห็นเรื่องราวของเขาเข้า แม้พระพุทธองค์เอง เขาก็ไม่ยอมให้อายุยืนนาน หากอายุยืน ก็คงตรัสรู้ทันวิชาของเขา อาจต้องมาทำวิชารบ สู้กับเขาไม่วันใดก็วันหนึ่ง
ปิฎกของภาคพระมีดังนี้
ดวงทาน ดวงศีล ดวงภาวนา ดวงศีล ดวงสมาธิ ดวงปัญญา อธิศีล อธิจิต อธิปัญญา ปฐมมรรค มรรคจิต มรรคปัญญา โคตรภู พระโสดา พระสกิทาคามี พระอนาคามี พระอรหัตต์ ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า ธรรมกายพระอรหัตต์เลื่อนเป็นพระพุทธเจ้า
ปิฎกของภาคมารมีดังนี้
อภิชฌา พยาบาท มิจฉาทิฏฐิ
โลภะ โทสะ โมหะ
ราคะ โทสะ โมหะ
กามราคานุสัย ปฏิฆานุสัย อวิชชานุสัย
สักกายทิฏฐิ สีลพตปรามาส วิจิกิจฉา
กามราคะ พยาบาท รูปราคะ อรูปราคะ
มานะ อุทธัจจะ อวิชชา
การแก้
อภิชชา ทาน
พยาบาท ศีล
มิจฉาทิฏฐิ ภาวนา
โลภะ ศีล
โทสะ สมาธิ
โมหะ ปัญญา
ราคะ อธิศีล
โทสะ อธิจิต
โมหะ อธิปัญญา
กามราคานุสัย ปฐมมรรค
ปฏิฆานุสัย มรรคจิต
อวิชชานุสัย มรรคปัญญา
สักกายทิฏฐิ โคตรภู
สีลพตปรามาส พระโสดา
วิจิกิจฉา พระสกิทาคามี
กามราคะ พระอนาคามี
พยาบาท พระอรหัตต์
รูปราคะ ตรัสรู้ (เป็นพระพุทธเจ้า)
อรูปราคะ เข้านิโรธ
มานะ ตรัสรู้ในนิโรธ
อุทธัจจะ ตรัสรู้ในมรรค
อวิชชา ตรัสรู้ในมรรคนิโรธ
ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค
ปิฎกเหล่านี้ มารเขาพิสดารนิพพาน ภพ ๓ โลกันต์ เข้าไปในเห็น จำ คิด รู้ ของเรา ทำให้เห็น จำ คิด รู้ มืดบอด ตัวมืดบอดเป็นตัวการสำคัญเรียกว่าอวิชชา เขาพิสดารเท่าไรมืด เท่าไรบอด เท่าไร ๘๔,๐๐๐ ธรรมขันธ์ของมืดบอด เท่าไรอภิชฌา เท่าไรพยาบาท เท่าไรมิจฉาทิฏฐิ เท่าไรโลภะเท่าไรโทสะ เท่าไรโมหะ เท่าไรราคะ เท่าไรโทสะ เท่าไรโมหะ เท่าไรกามราคานุสัย เท่าไรปฏิฆานุสัยเท่าไรอวิชชานุสัยธาตุอนุสัยธรรม มาหุ้ม เคลือบ เอิบ อาบ ปนเป็น ..... ไว้ใน เห็น จำ คิด รู้ ของเราไปทุกกาย ครั้นมาถึงกายธรรม คือ โคตรภู โสดา สกิทาคามี อนาคามี พระอรหัตต์ เขาก็เอาอวิชชานุสัยทับทวีเข้าไป จนนับไม่ไหวกันทีเดียว
มาพิจารณาธรรมกายพระอรหัตต์ พระองค์ทรงรู้เห็นได้แค่ ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันธ์เท่านั้น เกินจากนั้นไม่ได้ มารเขาไม่ยอม มารคืออวิชชานุสัยที่รู้ ๒ เท่าของ ๘๔,๐๐๐ ธรรมขันธ์ เขาไม่ยอม หากจะรู้เกินกว่า หากจะรู้เกิน ๘๔,๐๐๐ ธรรมขันธ์ เขาก็มาปิดรู้บังญาณทัสสนะ เรื่องมันอย่างนี้เราจึงช้ำใจนัก อวิชชานุสัยของมารมีแค่นั้นหรือ เขามีไปเป็นเถา ชุด ชั้น ... ฯลฯ นับอายุธาตุอายุบารมีของอนุสัยธาตุอนุสัยธรรมไม่ถ้วน เขาแก่กล้าถึงขนาดไปยึดครองนิพพานของเรา เรารบกันกับเขาตราบเท่าทุกวันนี้ ก็เพราะเรื่องนี้
ดังนั้น การคำนวณเรื่องปิฎก เราต้องเรียนไว้ด้วย หากเรารบเรื่องปิฎกไม่ชนะ ธรรมกายฝ่ายธาตุธรรมของเราไม่โตขึ้นตราบใด ตราบนั้นเรายังเป็นรองมารเขามาก พระองค์จะถอนถอยมาเปิดรู้เปิดญาณให้พวกเราเห็นธรรมก็ทำไม่ได้ มารเขามาสกัดทุกด้าน เราระลึกถึงพระองค์ พระองค์ทราบ แต่ก็มาไม่ได้ เราจะไปหาพระองค์ก็ไปไม่ได้อีก เขาเอาเหตุหลอกรู้ลวงญาณทัสสนะ มาต่อกล้องส่องญาณให้เราเห็นผิด ๆ ถูก ๆ เรื่อยไป เราถูกหลอกมาอย่างนี้ นับชาติไม่ถ้วนแล้ว บัดนี้หลวงพ่อวัดปากน้ำมาชี้แจงเรื่องนี้แล้ว เราไม่มีทางเลือกอื่น จึงต้องตัดสินใจรบ
บางส่วนจากหนังสือ ปราบมาร 1 หน้า 49 : อ่านทั้งหมด | หน้าแรก